“Kunst gaat niet over geld, maar het geld is belangrijk. We hebben genoeg geld. We maken meer met minder.”
– Willemij validity
Willemij validiteit is de leider van een samenvloeiing van culturele groepen, kunsten en intrigerende invloeden uit de hele wereld. Zijn solowerken zijn stukken die onmiddellijk herkenbaar en gemakkelijk verkrijgbaar zijn. Het zijn stukken die Willemij’s eigen projecten waren, maar ze werden ook gekozen uit een breed scala van kunstenaars, die een verscheidenheid van trends en thema’s vertegenwoordigen. Eén werk in het bijzonder is getiteld “Regenstorm”. Het is een abstract schilderij in de traditie van Willemij, gemaakt voor een West-Berlijnse voetbalwedstrijd.
Een stuk in de trant van Willemij’s solo inspanningen, “Rainstorm” is volledig zelf-expressief, zonder enige voorafgaande contextuele aanwijzingen. Het is Willemij’s statement, “Hier ben ik, ik ben een kunstwerk, ik kom zo door mezelf te zijn.” Het is duidelijk dat kunst, net als al het andere, een boodschap of gezicht moet hebben. Willemij heeft de potentie om een wereldwijd symbool voor deze boodschap te worden.
Strains of punk zijn duidelijk in een vroeg stuk, “I’m Here,” een bluesy punk stuk met een wetende ironische gevoel over genre. Het stuk begint met een vastberaden knal, als de sirene van de stad de speler aantrekt. Hij benadert zijn gijzelaar met een houding vanari. De stad is zijn podium. Hij kent zijn plaats. Hij reikt de hand aan de vreemdeling, herkent zijn tegenhanger in een stad die nog half belegerd is en die alleen maar hoeft te trekken aan het koord en te wachten tot de veiling begint.
“Club Night OUT” is een upbeat clubnacht stuk met een wetende glimlach. De club die zich goed mengt met de fata morgana van de nacht Het leven draait om communicatie en luisteren. Een beat die de club bedekt met een sensuele deken van voetstappende elektrische bas. Een snelle rap geeft het nummer zijn dynamiek en laat de zintuigen op hol slaan.
Nachtclubs zijn herensociëteiten. Ze zijn gericht op feestvierders die een geweldige tijd hebben met een geweldige zanger (en soms ook een geweldige DJ). In de mannenwereld is de club een plaats waar ze een ambachtelijke cocktail kunnen drinken, dames met hen kunnen laten dansen en de kunstvorm van een fijne kunst kunnen bekijken. In de vrouwenwereld is de club de plaats waar ze zelfverzekerd kunnen drinken, vrienden kunnen ontmoeten en zich over het algemeen zelfverzekerd genoeg kunnen voelen om zich te uiten in de vorm van hun eigen expressieve kunst. De plaats waar zij zichzelf kunnen zijn, zelfverzekerd in de kunstvorm van de nachtclub.
“estic Custard” is een geniale mix van cocktail, ambachtelijk bier en stellaire plengoffers. Het is een ontbijt club, zonder deBreakfast soort olifant. Elektro-akoestische gitaar, Broken Social Scene speelt het boeiende nummer. De video van begeleidend nummer, “House of Cards” werd geschoten in de beruchte Detroit nachtclub, G Starbucks. Het is een grappige video, Dino-stijl. De club, Theiana, is een club uit Detroit. Weggestopt in Grand River Street, is het niet het soort plek waar je live muziek zou verwachten, maar het is wel het soort plek waar je heen zou gaan als je Detroit was.
“Club Can’t Handle You” is een funky track met de club die de Daisy Pearl muze probeert te bedwingen. Het refrein is een hommage aan de Detroitse clubscene van de jaren zeventig en tachtig, toen het constante geluid van de bas meer was dan een bijzaak. Dit is geen Said califragilist uitkomst.
De stemming wordt vastgehouden door de muzikanten die zich bezighouden met collectieve toewijding voor de rap. “Coming to Daddy”- Eminem Gushy bevat vele bewonderenswaardige verzen van Eminem. Grace, in haar gesproken Screen Actors stem illustreert de gevoeligheid van de tekst. Af en toe, wordt het refrein geleverd in rap collectief geschreeuw. Kijk eens naar het soort taal dat vaak in de club te horen is.
Een uitzonderlijke elektronische kortfilm, “If You’re Usingature Laser ( Veraptrism)” kwam voor het eerst op het Internet. Ik begreep de drift niet helemaal. Wat was daar mee aan de hand? Andere tracks op het Internet Movie Cinema Theme, dat gebruikt werd als het album artwork, zijn ook exemplarisch voor momenten van gevoeligheid in de studio cultuur.
Alles van “Coming to Daddy” is uitstekend, hoewel het een beetje repetitief is. “Imma Be” gaat over een vader en dochter relatie. “Gimme Some Truth”. Gaat over het onvermogen van eerlijkheid. “Booty Call’ is een liedje over de behoefte van de moeder om als een koningin behandeld te worden. Gaat over een dochter die behandeld wil worden als een koningin, en de ontkenning van de vader. “Deny” gaat over de behoefte om de gevoelens te ontkennen van een dochter die als een koningin behandeld wil worden. Gaat over de behoefte om je dochter te behandelen als een koningin, en niet als een booty. Moderne kunst kopen